LANDSCAPES

Το τοπίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα είδος μνήμης, συλλογικής και ατομικής που δεν εμπεριέχει όμως το πέρασμα του χρόνου. Ίσα, ίσα το αγνοεί προβάλλοντας την ύπαρξή του στην αιωνιότητα. 
Από την άλλη η εγγύτητα που επικαλούνται οι κοντινής θέασης εικόνες ( που μπορεί να είναι μέρος του ίδιου τοπίου), καταγράφουν τον χρόνο που περνά και ανασύρουν τις παρατημένες μας μνήμες. 
Είναι σπαράγματα σχέσεων σε λήθη. Είναι η ιστορία μας.